Eerst een opmerkelijk feit: Sinds Moerkapelle zich als een jojo gedraagt tussen de 3e klasse KNSB en de Promotieklasse van de RSB, houdt dit in dat je na de KNSB (zaterdag) weer door de week moet schaken. Nu al voor de derde keer op rij betekent dat in de 1e ronde een wedstrijd in Dordrecht. Na eerst kansloos (6-2 tegen De Willige Dame) in de poffertjessalon in hartje Dordt met beide benen op aarde te zijn gezet, volgde een paar jaar later de revanche tegen Dordrecht 2 (nu 2 jaar geleden): 2½-5½. Dus die uitwedstrijd in Dordrecht was al een zekerheidje, dit keer opnieuw tegen het tweede team van Dordrecht, de uitslag echter niet.
Op 24 september was het zover. Met name voetbalcommentatoren bezigen zich nog wel eens van de term schaakvoetbal, om aan te geven dat het een saaie pot is. Sinds gisteren weten we weer dat dat niets met schaken van doen heeft: wat een bloedstollend gevecht op alle borden, op het scherpst van de snede, waarin maar liefst 7 partijen in de allerlaatste fase beslist werden in een tijdsbestek van ruim 5 minuten. De voortekenen waren eerst niet ze best, later sloeg dat om, maar uiteindelijk bepaalt de scherpte van de dag de uitslag. Voor het eerst sinds lange tijd moest Moerkapelle 1 het zonder 3 basiskrachten doen en het waren niet de minste: Gerard van Ommeren, Dick Bac en André Nieuwlaat. Voor hen vielen Boudewijn Weijermars, weer terug op aarde (=NL), Kevin Bakker en Christiaan Noorland in. Zo schoven er een paar basiskrachten op zoals Arno Luinenburg die zijn rentree als basisspeler direct maar op bord 3 beleefde. Bij aankomst in de zaal bleek dat ook Dordrecht 2 er in vergelijking met vorig seizoen een aantal goede schakers moest missen: maar liefst de borden 2 t/m 6. Dat geeft de burger dan weer moed, zou je zeggen.
De wedstrijd begon gelijk intens, met uitzondering dan aan bord 1, waar de tegenstander van Jesse pas na een klein half uur achter het bord verscheen. Christiaan kreeg op bord 8 direct een pionoffer tegen. Maar dat moet je tegen Christiaan niet doen. Die neemt hem gewoon, blijft rustig en je krijg hem nooit meer terug. Boudewijn Weijermars, met ongeveer nul wedstrijdritme, kreeg direct maar twee stukoffers tegen op de damevleugel. Moest hij gelijk vol in de denktank. Dat deed hij met verve. De eerste beslissing viel aan bord 4, waar Hugo met zwart acteerde. Waar het precies misging, is onduidelijk, maar zijn snel spelende tegenstander leek Hugo in het middenspel helemaal onder de voet te lopen. Hugo kwam materiaal achter, maar hij rechtte zijn rug en lanceerde een tegenaanval die heel succesvol leek. Hij kreeg er zelfs 3, helaas niet verbonden, pionnen voor tegen slechts 1 pion voor zijn tegenstander, maar met een uur achterstand op de klok kon hij in de beperkte tijd geen winstplan meer vinden: ½-½. Alle andere partijen duurden tot de allerlaatste fase zodat allerlei Dordrecht-leden werden opgetrommeld om zetten te noteren (waarom eigenlijk want er is geen eerste tijdcontrole meer?). Het ging toen snel achter elkaar, dus de werkelijke volgorde kan anders zijn geweest. Wouter Vroegindeweij speelde een scherpe partij door zowel op de dame- als koningsvleugel een agressieve opstelling te kiezen. Dat dat niet geheel zonder risico is, bleek in het middenspel: een wat ongelukkige terugslag resulteerde in een erg gedrongen stelling, die alleen ten koste van pionverlies verholpen kon worden. In de tijdnood die direct daarop volgde, was Wouter handiger en na een geweigerd remiseaanbod, kantelde de partij en kon wit promotie alleen ten koste van de toren voorkomen. Kortom een gestolen punt. Naast hem speelde Jesse van Elteren een lastige partij. Zijn tijdvoorsprong was binnen ‘no time’ verdwenen. De koning van Jesse werd door zwart in het midden van het bord gehouden. Jesse kon dat alleen ten koste van een loper verhinderen. Hij kreeg daarvoor wel een hele sterke pion op e6, die twee zwart torens inactief hield. In tijdnood had zwart kunnen winnen door de dames te ruilen, maar dat liet hij achterwege en toen kon Jesse diezelfde dame pennen en zijn tegenstander even later zelfs mat zetten. Ook vliegende tijdnood bij Maarten Vroegindeweij met zwart op bord 6. In een lastige stelling probeerde wit een beslissende aanval te lanceren. De counter van Maarten was echter scherper en uiteindelijk beslissend. Kevin Bakker bracht met wit op bord 7 het eerste matchtpunt binnen: 1-4. Hij stond 2 pionnen en een hoop tijd achter, maar in tijdnood is Kevin scherp en supersnel. Zijn tegenstander zag de tijdvoorsprong als sneeuw voor de zon slinken en kon door de druk geen winstplan vinden. Vandaar dat hij gretig Kevins remiseaanbod accepteerde en niet ten onrechte want het had zomaar gekund dat Kevin hem door z’n virtuele vlag had gestampt. Zoals al gezegd, breidde Christiaan op 8 rustig zijn materiële voorsprong uit. Nog een pionnetje, maar toen kwam er een tricky loperoffer op h7 en moest hij alle zeilen bijzetten. Misschien heeft wit eeuwig schaak ergens laten lopen, maar het punt ging gewoon naar koele Chris en de overwinning voor het team was binnen. Boudewijn bekroonde vakkundig verdedigen uiteindelijk met een vol punt op bord 5, daarmee de offers weerleggend. Volgens betrokkenen zou er geen winstweg voor zwart zijn gemist, dus een bijzonder knappe prestatie. Domper op de feestvreugde was de nul voor Arno. De hele partij was hij op zoek naar een aanval. Er werd echter goed verdedigd en Arno zag een geofferde pion niet meer terug. Later kreeg zwart er nog één bij. Ondanks hevig verzet, moest Arno uiteindelijk capituleren. Eindstand: 2-6. Zeker geflatteerd, maar reuze spannend en ook zeer welkom. Kortom, hoe vaker in Dordt, hoe leuker het wordt. Volgende ronde thuis tegen SO Rotterdam 2 gaan we zien of we deze lijn (qua resultaat dan) kunnen doorzetten.
