Vrijdag 22 oktober trad Moerkapelle in de eerste ronde van de KNSB beker aan tegen de Schaakcombinatie HTV uit Den Haag. Een oude bekende uit de KNSB competitie, waar we een keer nipt van verloren en een keer nipt van wonnen. Aan elkaar gewaagd dus zou je zeggen en qua rating was dat ook zo. Gemiddeld 2002 om 1992. Extra bijkomstigheid was dat de winnaar tegen de landskampioen en bekerwinnaar HSG zou mogen. Heel toevallig voor Moerkapelle het zelfde scenario als vorig seizoen. Toen kwam HSG toch op met 2 GM’s (Friso Nijboer en Wouter Spoelman) en 1 IM (Robin van Kampen).  Dat beloofde en spannende strijd te worden. SHTV had zwart geloot op het eerste bord zodat Gerard van Ommeren op 1 met wit mocht beginnen. Hij startte zoals vaker rustig om een klein positioneel overwicht op te bouwen. Jesse van Elteren moest op de damevleugel een materiaal geven, maar kreeg er opties wel spel voor terug. Door een truc moest hij twee stukken voor een toren geven. Op 3 liet Wouter Vroegindeweij zich verleiden tot kwaliteitwinst, maar wetende dat dit dubieus bekend stond. Zwart kan in het centrum pionnen terugwinnen en met een sterk centrum aan een opmars beginnen. Arian de Bruijne maakte op bord 4 z’n debuut in de KNSB beker en gaf een pion voor activiteit.  Het waren, wellicht mede door het speeltempo van 1 uur 50 min + 5 sec per zet voor de hele partij, allemaal lange partijen en bleef het dus lang 0-0. Alleen in tegenstelling tot veel veldsporten, valt er bij schaken toch altijd een beslissing. Hoe kun je nu zeggen dat schaken saai is. De eerste beslissing viel op het 4e bord. Na eerder geconfronteerd te worden met een geweigerd remiseaanbod, moest Arian capituleren. Hij kon geen beter plan vinden dan een onaantrekkelijke variant. Op 1 verloor Gerard ook zeer tegen z’n gewoonte in. Juist dat soort stellingen ligt hem wel, misschien is het de mindere vorm, maar een mindere positionele zet werd afgestraft: 0-2. Een gelijkspel was dus het maximaal haalbare, maar dat zat er eigenlijk niet in. Jesse had de gevaarlijke witte a-pion weliswaar gewonnen en mocht misschien aan meer denken, maar Wouter werd door goed spel van zijn jonge tegenstander, langzaam maar zeker weggespeeld. Jesse kon in een gedecideerde stijl z’n partij toch naar winst leiden en zo de aansluitingstreffer op de borden zetten. Op bord 3 weigerde de zwartspeler herhaaldelijk de doodsteek toe te dienen en daardoor kwam Wouter weer terug in de partij. Zeker toen zwart de strategisch belangrijke a-pion liet snoepen, dreigde wit ineens ook te promoveren. Zo kantelde de partij in de tijdnoodfase en bracht Wouter Moerkapelle vanuit het niets op een onverwachte 2-2.  Zo moest er na twaalven nog gesnelschaakt worden. Bij opnieuw 2-2 zou Moerkapelle doorgaan omdat het 4e bord dan zou afvallen. Zo ver kwam het helaas niet. Jesse won, maar zowel Arian als Wouter verloren en Gerard kon helaas niet meer winnen, z’n tegenstander snoepte het laatste pionnetje. Zo werd het 1½-2½ en verloor Moerkapelle met het kleinst mogelijke verschil. Op basis van de normale schaakpartijen misschien wel terecht. Toch gaf de opleving en vechtlust wel moed om de magere competitiestart en beter vervolg te geven.