Zaterdag 20 november was het erop of eronder tegen het jarige Sliedrecht (75 jaar en heel ondernemend en leuk gevierd). Na twee verloren wedstrijden moesten er toch punten gepakt worden. Eerdere wedstrijden in het verleden waren altijd spannend en beladen.

De start was goed. Met slechts één invaller dit keer, Arno Luinenburg op bord 5, hoewel invaller, hij deed alle drie de wedstrijden al mee. Arno koos geheel zijn stijl getrouw voor een scherpe opening, waarbij je het gevoel had dat het alle kanten op kon. Verder ontwikkelden we over de hele breedte aardige stellingen, dus iets moois lag in het verschiet. Voor de verandering was Gerard van Ommeren, op 3 dit keer, als eerste klaar. Remise met zwart is prima natuurlijk.  Echter tegen de eerste tijdnoodfase ging het voor het eerst mis. Teamleider Wouter Vroegindeweij had een prachtige aanvalsstelling opgebouwd en zwart stond zwaar onder druk. Om onbegrijpelijke redenen speelde Wouter echter niet scherp en wellicht te snel en liet z’n tegenstander prachtige counterkansen creëren. Een eerste fout van zwart werd dan ook nog niet afgestraft en daarna was het snel gedaan. Gelukkig scoorde Jesse van Elteren op bord 2 niet veel later de gelijkmaker. Hij deed voor hoe het wel moest, de stelling van zwart onder druk zetten en hem niet meer laten ontsnappen. Helaas kwam Moerkapelle niet snel daarna weer op achterstand, Arno Luinenburg had onder andere een tussenschaakje over het hoofd gezien en knokte nog wel voor wat hij waard was, maar de nederlaag kwam er toch. Kopman Hugo van Elteren speelde dit keer op 1 en een prima partij. In hoge tijdnood wist hij een gewonnen stelling te bereiken. Maar vlak voor de tijdcontrole maakte hij dan toch een verschrikkelijke bok die een volle toren kostte. In plaats van 2½-2½, stonden we opeens fors achter. Niet veel later moest ook Boudewijn Weijermars zich gewonnen geven, hij was zelf niet tevreden over zijn slappe partijopzet met wit. Arian de Bruijne deed op bord 7 nog wat terug door een eindspel met een loper meer gelukkig niet in remise te laten verzanden, maar de nederlaag als team was al een feit. Vervolgens heeft Maarten Vroegindeweij nog een uur lang geknokt om de schade beperkt te houden. Met een pion voor, maar wel erg lastig om de winnende variant te vinden, sloeg hij terecht een remiseaanbod af. Maar zoals dat zo vaak gaat, koos hij plots een ander plan, zwart counterde sterk en Maarten liet zich dan ook nog eenvoudig trucen. Nog geen 5 minuten na het geweigerde remiseaanbod, verloor Maarten de partij. Eindstand 2½-5½, een forse uitslag die de verhoudingen mijn inziens niet helemaal weergeeft. Maar aan de andere kant, hoort het afmaken van een stelling ook bij schaken, als je dan ook niet dat beetje geluk hebt, dan kan het hard gaan. Trainen op scherpte is natuurlijk lastig. Vorig seizoen viel alles vaak de goede kant op, nu juist niet.

Feit is wel dat nu al na 3 wedstrijden zeker is dat handhaving heel moeilijk gaat worden. Maar juist deze wedstrijd heeft wel geleerd dat het doek pas valt als de strijd gestreden is. Op 11 december gaan we vol goede moed op weg naar Souburg.