Zaterdag 6 maart kwam De Waagtoren 1 uit Alkmaar op bezoek. Op rating één van de sterkste teams van klasse 3E. Na twee vroege nederlagen volgde 4 overwinningen op rij voor De Waagtoren, maar het kampioensschap lijkt uit beeld. In feite dus een wedstrijd om des keizers baard. Het werd geen hoogstaand duel. Veel goede stellingen (van beide kanten, maar wel iets meer door Moerkapelle) werden om zeep geholpen. Arno Luinenburg, dit keer met zwart op 5, was als eerste klaar. Als laatste binnen werd hij al snel onder druk gezet en daar kwam hij eigenlijk nooit meer uit. Wouter Vroegindeweij scoorde op 4 zijn eerste halfje. Echter geen reden om trots op te zijn. Na eerst vrij eenvoudig stukwinst gemist te hebben, bood de slotstelling hem toch ook meer kansen, maar omdat de hele partij al niet zo lekker liep, besloot hij tot remise. Wim Vroegindeweij zorgde als invaller voor de enige overwinning. In een stelling die in evenwicht leek deed de invallende teamleider van de gasten plots een pion in de aanbieding. Wim maakte het daarna keurig af. Dick Bac kwam met de witte stukken op 6 een derde remise op rij overeen. De stelling werd niet opengebroken, maar dichtgeschoven en dat is de kans op dit resultaat groot. Hugo van Elteren kwam met wit steeds beter uit de opening. Zwart kwam lastiger en lastiger te staan. Een verdubbeling van torens op de b-lijn leek een voor de handliggende zeer kansrijke strategie, maar Hugo koos voor iets anders, kwam in tijdnood en gaf het daarin nog volledig weg. Ook broer Jesse daarnaast kwam, al dan niet voorbereid, in een geforceerde variant terecht. Er waren zeker kansen voor Jesse, maar hij liet zich trucen en toen was het snel voorbij. Dit zo allemaal rond de eerste tijdcontrole (17:00 uur). De volgorde kan wellicht iets verschillen, maar het staat 2-4. Het meest zuur werd het voor Maarten Vroegindeweij. Met de zwarte stukken kreeg hij een steeds prachtiger aanval. Wit werd helemaal weggedrukt, maar Maarten overzag vlak voor tijd één zet en dat kostte hem een toren. Het leverde hem opnieuw een nul op. Het wordt wat eentonig, maar opnieuw was Gerard van Ommeren als laatste bezig. Beide hadden al veel tijd besteed aan de opening. Wit kreeg een steeds dreigender aanval en de winstvarianten leken talrijk. Hij koos echter in tijdnood de verkeerde en dat leverde Gerard stukwinst op. Dat leverde een woedeuitbarsting van de witspeler op, waarvoor hij overigens na afloop netjes zijn excuses aanbood, maar nog steeds een spannende stelling wegens twee veropgerukte verbonden vrijpionnen. Gerard deed het daarna niet helemaal correct, maar wit bood remise aan in  een inmiddels weer kansrijke stelling, dat Gerard wijselijk aannam. Eindstand: 2½-5½.

Conclusie: een snelle en duidelijke nederlaag, min of meer de verwachte score op basis van rating, maar toch een onbevredigend gevoel met name vanwege de toch wel geboden kansen. Er had wel iets meer ingezeten. Gelukkig geen man overboord, volgende keer tegen Philidor Leiden beter.