Ondanks mijn min score was het toch weer een leuk toernooi. Leuke partijen gespeeld. Twee keer wat ongelukkig met zwart verloren. De eerste keer tegen een jonge tegenstander die na een fout van mij een pion won, maar daarna wat stellingsgeluk had en het in het verre eindspel won. De tweede keer tegen een 73-jarige (de vader van Milan Mostertman) die ik het jaar ervoor had verslagen na een wilde opening. Nu speelde hij na d4 Pf6 Lg5 ruilde zijn zwarte loper af, maar nog veel meer en bood na 20 zetten remise aan. Daar ben ik niet voor gekomen. Ik ging voor de winst, maar liet me verrassen door zijn dame en hij maakte het mooi af. Dit jaar was hij een stuk vriendelijker tegen mij dan het jaar ervoor.
Tussendoor zat er ook nog een remise bij waar ik een stuk voor 3 pionnen offerde, later nog twee pionnen tegen een kwaliteit. Was lastig spelen maar ik bereikte een gewonnen stelling, alleen toen deed ik het fout en gingen bijna al mijn pionnen eraf en mocht ik nog blij zijn met remise. Mijn tegenstander van in de 1700 speelde dat toch opvallend goed en inventief.
Na zoveel pech (daar zorg je vooral zelf voor) heb ik de laatste twee partijen gewonnen. De laatste was overigens met fouten over en weer (ik stond na 12 zetten al straal gewonnen, maar zag het pas toen ik de op één na beste zet te snel had gespeeld), vervolgens heb ik ook weer en stuk geofferd voor een veelbelovende stelling (en weer heel lang over nagedacht) maar dat won ik dan gelukkig nog.
Kortom: wat is schaken toch leuk en soms win je en soms niet.