Wouter Vroegindeweij had het beste uitgangspunt voor aanvang van de laatste ronde. Wit tegen Martijn Vroegindeweij waarbij een remise in ieder geval voldoende zou zijn voor het kampioenschap. Zelfs met een nederlaag zou hij nog kampioen kunnen worden. Voorwaarde is dan wel dat Remco de Zwart zijn partij tegen Marcel de Haan niet zou weten te winnen. Maarten Vroegindeweij en Dirk Molenaar completeren de deelnemers aan de finalepoule maar speelden geen rol meer in de strijd om het kampioenschap. Zij waren als eerste klaar, hun partij eindigde snel in remise.

Wouter Vroegindeweij en Martijn Vroegindeweij speelden een voor hen bekende opening. Ondanks bekend terrein kon Wouter het initiatief nemen en verkreeg hij voordeel. Met de wetenschap dat remise voldoende was zag het er goed uit voor hem. Op het andere bord had Remco de Zwart het met de zwarte stukken niet eenvoudig tegen Marcel de Haan die met een open lijn en met meerder stukken druk zette op de koningstelling van Remco. De koning van Remco stond niet veilig opgeborgen via een rokade en nogal wat stukken stonden op de achterste twee rijen opgesteld om de druk te weerstaan van Marcel. Wouter was ondertussen bezig om het voordeel in de stelling nog wat uit te bouwen en won een kwaliteit. Het voordeel werd groter en het initiatief lag volledig bij hem. Martijn bood in een mindere stelling remise aan. Wouter nam het remise aanbod niet aan, tot verrassing van de aanwezigen omdat remise voldoende zou zijn voor het kampioenschap. Nam hij hiermee niet een groot risico? Een blik op beide borden wees uit van niet: hij had zelf groot voordeel en stond eigenlijk gewonnen. En Remco de Zwart stond nog steeds lastig tegen Marcel de Haan. Op de voor Remco kenmerkende wijze probeerde hij het spelbeeld te kantelen. Hij offerde een toren maar zou wel het initiatief overnemen als het offer werd aangenomen. Marcel dacht dat de aanname van het offer wel kon en incasseerde dankbaar de toren maar zette hiermee wel z’n dame buitenspel. Het spelbeeld kantelde inderdaad, Remco nam het initiatief over en kon de open koningsstelling van Marcel onder vuur nemen. Marcel offerde de dame voor een paard maar kwam qua materiaal ook achter te staan. Dit kwam Marcel duur te staan: Remco kon winnend voordeel behalen en won de partij. Uit analyse achteraf bleek dat de aanname van het torenoffer na één tussenzetje wel kon waardoor Marcel gewonnen zou staan…. Een gelukje voor Remco maar hij speelde wel met risico wat werd beloond. Ook op het andere bord kantelde het speelbeeld langzaam. Wouter koos voor een verkeerde voortzetting wat Martijn de gelegenheid gaf om het initiatief over te nemen. Met een ver opgerukte vrijpion, een toren en twee lopers creëerde hij volop gevaar. Deze dreigingen werden Wouter teveel waardoor hij de partij en het kampioenschap verloor. Remco de Zwart is hiermee de verrassende kampioen geworden van dit seizoen. Proficiat Remco!

De overige spelers speelden ook hun laatste ronde van dit seizoen. André Nieuwlaat speelde tegen Arie Ymker. In hun partij was er sprake van tegenovergestelde rokades. Dan weet je het wel: beiden gingen de kwaliteit van de koningstelling van hun tegenstander uittesten. De aanval van André kwam eerder van de grond maar sloeg niet door. Sterker nog: hij kwam iets minder te staan en bood remise aan. Arie zag kansen om te winnen en nam het remiseaanbod daarom niet aan. Arie verspeelde echter zijn voordeel en kreeg het deksel op de neus en moest het punt aan André laten. Christiaan Noorland en Kevin Bakker speelden in hoog tempo hun partij. Christiaan verkreeg voordeel door een pion voorsprong en ging hiermee het eindspel in. Daar ging het echter mis: Kevin kon een pion terugwinnen en door een nauwkeurigheid van Christaan nog één. Toen was het Kevin die op winst kon spelen. Het was niet voldoende voor de winst: remise was het resultaat. Ook remise werd het in de partij tussen Hans Geerling en Henk Doornhein.