Zaterdag 27 maart speelde het eerste team van Moerkapelle haar laatste uitwedstrijd van dit KNSB seizoen in het inmiddels bekende denksportcentrum van Leiden tegen Philidor. Philidor staat 2e met slechts één nederlaag tegen de aanstaande kampioen DSC 2. Kortom een stevige pot stond ons te wachten. Helaas opnieuw zonder Jesse van Elteren en dit keer trad Tim van Breda op bord 7 op als vervanger.

Het begin was overweldigend. Boudewijn Weijermars, onze topscorer, blijft verrassen. Met wit rolde hij in no tempo z’n tegenstander op door optimaal gebruik te maken van de zwarte koning in het centrum: 0-1. Daarna werd er lange tijd niet gescoord. Wel was de situatie op de lage borden zorgelijk, terwijl juist de eerste twee borden tegen sterke tegenstanders in evenwicht leken. Tim van Breda kon het inderdaad op 7 niet bolwerken. Hij wist opstomende koningspionnen in combinatie met een gedrongen stelling niet te redden.  Naast hem behandelde Dick Bac de opening ook niet goed en kwam al snel in problemen. Hij moest een kwal geven, kreeg daarna nog wel wat rommelkansen, maar moest toch het loodje leggen. Hugo van Elteren scoorde inmiddels met zwart een prima remise. Zoiets tegen een tegenstander met bijna 300 ratingpunten meer voelt toch een beetje als een overwinning. Nog meer goed nieuws kwam van Maarten Vroegindeweij, dit keer geposteerd op 5, hij pakte zijn eerste overwinning van dit seizoen. Helemaal soepel ging het niet, in het middelspel stond hij eigenlijk helemaal niet zo lekker, maar de kansen die toch kwamen werden met beide handen aangegrepen. Broer Wouter Vroegindeweij speelde na een wat tamme opening een zinderende partij. Zijn opponent investeerde veel in denktijd. Toen Wouter een thematische breekzet toestond, gooide hij de knuppel maar in het hoenderhok. Een veropgerukte e-pion moest gecompenseerd worden met allerlei matdreigingen. In heftige tijdnood deed wit echter alles goed, waarbij een niet echte lekker werkende digitale klok ook nog een handje hielp, maar toch een knappe prestatie en zo een mooi punt voor Philidor. Bij Arno Luinenburg kan het vriezen en dooien. Dit keer wilde het echt niet lukken, nadat hij aanvankelijk met zwart geen problemen leek te hebben. Tot slot, en het zal eens niet zo zijn, Gerard van Ommeren in een eindspel. Het is al veel gezegd, een kolfje naar zijn hand. Hij had misschien wel ergens moeten verliezen, maar het kan toch bijna geen toeval meer zijn. Het werd remise en zo kwam de eindstand op 5-3.

Het had iets meer mee kunnen zitten, maar dat deed het niet en op zich geen schande. Nog één pot thuis en dan zit een geslaagd seizoen erop. We gaan gewoon nog één keer knallen.