Het is echt waar. Helemaal in lijn met de laatste wedstrijden, verliest Moerkapelle 1 op 9 april van het al gedegradeerde Sliedrecht 2. Kansloos? Opnieuw niet, maar het gebeurde weer. Een overwinning was voldoende geweest voor handhaving.
Soms zijn de wonderen de wereld nog niet uit. Of miraculeuze ontsnappingen. Je leest en hoort er vaak over. Maar wat is nu het tegenovergestelde. Daar moest ik gisteren aan denken toen ik naar huis reed. Een onwezenlijk gevoel. Je hebt wel eens dat het een wedstrijd niet luk of niet meezit, maar de laatste 3 wedstrijden bijna over de gehele breedte van teams waar je normaal toch niet van hoeft te verliezen. Maar ja, schaken is een eerlijke sport. Blunder horen erbij. Maar als gewonnen stellingen niet of met grote moeite gewonnen worden terwijl alle mindere stellingen stelselmatig afgestraft worden. Wij pakken onze kansen niet, terwijl wij op onze beurt doen alsof het het hele jaar Sinterklaas is. Conclusie: rampzalig en frustrerend, maar de feiten liegen niet.
Tegen Sliedrecht 2 wint Gerard op zijn Gerards en rommelt Dick zich, naar horen zeggen, met enige moeite en mazzel naar een overwinning. Hugo (de uitzondering dit seizoen) speelt netjes remise. Boudewijn komt er niet doorheen en speelt ook remise. Arno heeft weer eens zo’n tegenstander die met wit alles dichtschuift. Ook niet meer dan remise. En dan de verliespartijen: André staat een pion voor, maar geeft dan zomaar een stuk weg. Bij Maarten is het nog erger. Komt prima uit de opening, maar doet de dame in de aanbieding. Broer Wouter is het ook al helemaal kwijt. Pakt zijn kansen niet, krijgt in tijdnood een speculatief stukoffer tegen dat hij in eerste instantie weet te weerleggen, maar de tijd nekt hem en uiteindelijk gaat ook deze partij verloren. De lezer mist Jesse. Hij was ziek en we dachten in Boudewijn een capabele vervanger te hebben. Daar schijnbaar de regels eens veranderd zijn, bleek hij niet meer te mogen invallen (ik dacht dat hij niet meer in het tweede zou mogen spelen, maar dat was toch al klaar) dus zijn remise werd nog een reglementaire nul. Geluk bij een ongeluk is dat dat uiteindelijk niets uitmaakte. Er werd nu met 5-3 verloren en met 8 matchpunten uit 9 wedstrijden (vorig jaar 7 uit 9 met hetzelfde gevolg in de 3e klasse KNSB) degraderen we gewoon. De wet van Murphy heeft zich bewezen. Kortom: uithuilen en volgend jaar gewoon opnieuw beginnen in de 1e klasse. Het is zoals het is en schaken blijft toch een fascinerend spel.