Maandagavond 17 maart een uitwedstrijd in Dordt. We spelen in een poffertjessalon. Naast die vervelende maandag betekent dat ook nog 10 minuten lopen vanaf de parkeergarage, smalle tafels, maar wel met een overvloed van onnodige stoelen, slecht licht – zeker als ze om het bord staan en commerciële prijzen voor consumpties. Kortom een ideaal scenario voor…
Ik had ook anders kunnen beginnen: Wat is het verschil tussen een team in vorm en een team uit vorm? Juist …3 punten. De nederlaag (5½-2½) was verdiend, laat daar geen misverstand over zijn, maar Moerkapelle had in normale niet van dit team hoeven verliezen. Het gebeurde toch en na een goede start moet Moerkapelle in de laatste ronde ruim van Sliedrecht 2 winnen om degradatie te voorkomen. Samen met Shah Mata (dat zijn indrukwekkende inhaalrace tot stand gebracht zag worden door Fianchetto) staan we op 8 uit 8 en vreemd genoeg gaat 1 van de 2 degraderen. Gelukkig staan we nog wel 1½ bordpunt voor. Maar eerlijk gezegd, met deze vorm is niets een zekerheidje.
Goed naar de wedstrijd en we lopen de partijen dit keer af in bordvolgorde (we stonden zelfs met 5½-½ achter dus spannend is het nooit geweest). Gerard van Ommeren op 1 speelde een stabiele partij. Deze had normaal in remise moet eindigen, maar helaas werd hij geflest in het eindspel. Jesse van Elteren won in de opening al materiaal en speelde dat op vertrouwde manier goed uit. Hugo onttrekt zich als enige nadrukkelijk aan de malaise. Tegen een tegenstander die dit jaar niet nog verloren had (en al zo’n 100 ratingpunten verdiend heeft) speelde hij een strakke partij keurig uit naar winst. Op bord 4 was Wouter Vroegindeweij daar aanvankelijk ook mee bezig. Wit werd langzamerhand weggespeeld. Wit speelde snel (leek maar wat te doen) en Wouter had al diverse keren kunnen profiteren, maar op het moment dat hij toch in tijdnood raakte werd hij verrast door een speculatief kwaliteitsoffer, waarop hij helaas net even verkeerd reageerde. De stelling stortte direct in en opnieuw (tegen Shah Mata speelde een soortgelijk sceenario zich af) was een zure nul het resultaat. Boudewijn Weijermars moest op 5 vanaf het begin direct fors de denktank in. Dat is wellicht het verschil tussen wel en geen spelritme, maar we hadden dat dit seizoen al vaker gezien en meestal eindigde dat wel goed. Nu kwam hij niet verder dan remise. Dick Bac op 6 met zwart leek ook lange tijd gelijk te staan, maar aan het eind resteerde een nul. Arno Luinenburg op bord 7 offerde met wit een pion voor een aanval. Naar eigen zeggen zette hij niet correct voort. Zwart behield het pionnetje en dat was doorslaggevend in het eindspel: ook hier een 0. Tot slot wist André Nieuwlaat het op 8 ook niet beter te doen. Hij kreeg een scherpe aanval over zich heen en moest het onderspit delven. Kortom slechts een half punt uit de laatste 5 borden, dat is wel eens beter geweest.
De laatste ronde op woensdag 9 april zullen we bij Charlois Europoort ons vege lijf tegen het al gedegradeerde maar opgeleefde Sliedrecht 2 moeten redden.