De uitgangspositie voor de laatste wedstrijd van dit seizoen was goed: 2 matchpunten en 1½ bordpunt voorsprong op de nummer 2, RSR Ivoren Toren. Een gelijkspel zou dus al voldoende zijn om het kampioenschap te veroveren.

Mogelijk zou zelfs een kleine nederlaag ook nog voldoende zijn al wilden we het daar natuurlijk niet op aan laten komen. Vol goede moed vertrokken we dus naar IJsselmonde alwaar we na wat zoeken de speellocatie hadden gevonden. De voorbereiding van de thuisclub op deze wedstrijd liep waarschijnlijk iets uit want hoewel de wedstrijd al lang en breed bezig was, ging men gewoon door met stofzuigen in de ruimte naast de speelzaal. Ondanks dat de beginfase rommelig was, werd er gewoon geschaakt. De eerste beslissing kwam in de partij van Henk Doornhein. Met de zwarte stukken kwam hij goed uit de opening. Hij wist z´n tegenstander een dubbelpion te bezorgen die hij even later zelfs buitmaakte. Hij kwam hierdoor wel wat gedrukt te staan. Zijn tegenstander kreeg steeds meer initiatief en had zodoende ruim voldoende compensatie voor de pion achterstand. Henk z´n dame werd door steeds meer stukken aangevallen waardoor Henk steeds met zijn dame een veilig heenkomen moest zoeken. Op een gegeven moment werd deze druk hem teveel. Zijn tegenstander wist door middel van een aftrekschaak Henk z´n dame te veroveren waardoor Henk zich genoodzaakte voelde om de partij op te geven. Zou het dan toch misgaan? De twee benodigde bordpunten moesten van de drie resterende partijen komen. Een snelle blik op de borden leerde dat er toch reden voor optimisme was. Niemand stond achter, op twee borden was zelfs een regelrecht voordeel te bespeuren. Bijvoorbeeld in de partij van Martijn Vroegindeweij. Met de witte stukken verkreeg hij een voordeel omdat de tegenstander passief speelde. De tegenstander van Martijn viel de centrumpionnen aan waarbij hij ook zijn dame gebruikte. Martijn viel de dame van zijn tegenstander aan waarbij de dame nog wat verder in de aanval ging. Dit was niet goed: Martijn zag dat de dame geen kant meer op kon en viel deze aan met een loper. De dame werd geruild tegen de loper waarna Martijn na wat stukken te hebben afgeruild, het punt kon bijschreven en de stand weer gelijk was. Nog één (bord) punt te gaan! Die werd binnengehaald door Remco de Zwart. Met de witte stukken verkreeg hij een voorsprong in ontwikkeling doordat z’n tegenstander een paar zetten achter elkaar met zijn dame speelde. Er werd daardoor een sterk pionnencentrum opgebouwd door Remco. Hij wist slim een stuk te slaan die weliswaar kon worden teruggeslagen door de zwarte loper die op g7 stond, maar vervolgens speelde Remco heel slim Dh6 en versperde hiermee de terugweg van de loper en zelfs ook de rokade. Om z’n koning toch in veiligheid te brengen, begon deze aan een wandeling die uiteindelijk naar a7 leidde. Remco vergrootte zijn ontwikkelingsvoorsprong en besloot om het centrum met zijn pionnen op te blazen door een pion te offeren. Hierdoor kwam de verdedigingsstelling van zijn tegenstander helemaal open te liggen en wist Remco in een mum van tijd enkele pionnen te veroveren. Alle stukken van de tegenstander werden teruggedrongen naar de achterste rij en konden geen kant meer op. Door een pion te offeren wist Remco nog een loper toe te voegen aan de aanval op de zwaar onder vuur liggende koningsstelling van zwart. Dit was teveel van het goede, de tegenstander gaf of waarna benodigde punt binnen was. KAMPIOEN!!!! Er was op dat moment nog één partij bezig. Ondanks dat het kampioenschap dus al een feit was, schaakte Arie Ymker alsof er nog heel wat op het spel stond. Net als zijn buurman en teamgenoot Remco wist hij een sterke pionnenstelling te creeren in het centrum. Hij wist de koningsstelling van zijn tegenstander te verzwakken door hem een dubbelpion te bezorgen waarna hij één van die pionnen wist buit te maken. Hoewel de tegenstander van Arie een pion minder had en een slechtere stelling, ruilde hij stukken alsof dit regelrecht naar een gewonnen eindspel zou (moeten) leiden. Zowel de dames als de torens werden vlot geruild waarbij dit duidelijk in het voordeel van Arie was. Met slechts alleen maar een koning en pionnen op het bord wist Arie dit eindspel keurig uit te spelen en het punt binnen te harken. De eindstand kwam hiermee op 3-1 in het voordeel van Moerkapelle en gaf extra glans aan het kampioenschap. In deze competitie werd slechts één (terechte) nederlaag geleden en voor de rest louter overwinningen. Hoewel het team een mix is van jong talent en ervaring, hebben de jeugdige spelers van Moerkapelle aan de basis gestaan van dit mooie kampioenschap door veruit de meeste punten te verzorgen. Maar liefst drie van de vier posities in de top 4 van persoonlijke resultaten van spelers worden voor rekening genomen door jeugdige spelers van Moerkapelle….