Het tweede team ging afgelopen vrijdag naar Rotterdam om voor een wedstrijd tegen het tweede team van Barendrecht/IJsselmonde 2. Het was alweer de laatste wedstrijd van het seizoen. Een blik op de ranglijst leerde dat wij na 4 wedstrijden puntloos onderaan staan en Barendrecht/IJsselmonde 2 één matchpunt heeft. Een regelrechte ‘kelderkraker’ dus.

De eerste beslissing viel op bord één. Kevin Bakker had een symmetrische stelling waarin beide spelers een geïsoleerde d-pion hadden. Het evenwicht werd nergens verbroken waarna er tot remise werd besloten. Rawi Wortman zorgde voor het eerste volle punt. Hij won een toren tegen een pion maar had wel een ontwikkelingsachterstand. Hier moest hij nog wel nauwkeurig mee omgaan maar nadat hij de dames kon ruilen was het gevaar geweken en kon hij het punt bijschrijven. De volgende beslissing viel in de partij van Rik Wortman. Met de zwarte stukken werd hij opgezadeld op de g-lijn met een dubbelpion. Via de lange rokade kon z’n koning in veiligheid worden gebracht. Na dameruil sneuvelde één van de g-pionnen. Wat resteerde was een stelling met allebei twee toren en ongelijke lopers. Nadat de torens werden afgeruild resteerde een stelling met ongelijke lopers en dus één pion minder. In deze open stelling met veel ruimte voor de lopers werd tot remise besloten. Hierna was het de beurt aan Manixia Wortman. Er was een gelijkopgaande partij met beiden een dame en twee torens. Nadat de dames en de torens werden afgeruild resteerde een pionneneindspel waarin Manixia de verste vrijpion had. Daar moest de koning van de tegenstander naar toe wat Manixa de ruimte gaf om op jacht te gaan naar de overige pionnen van haar tegenstander. Dit voordeel werd niet meer uit handen gegeven waarna zij het punt kon bijschrijven. Na vier partijen is de tussenstand 3-1 in het voordeel van Moerkapelle. Een blik op de andere partijen gaf een wisselend beeld: bij Christiaan Noorland en Dirk Molenaar stond het op dat moment gelijk. Arie Ymker en Wim Heemskerk daarentegen stonden er niet zo heel goed voor. Dat bleek ook wel in het vervolg: Wim had een kwaliteit geofferd in de koningstelling van zijn tegenstander en probeerde de verzwakte koningstelling te belagen. Hij verloor een pion wat zijn stelling geen goed deed. Zijn aanval sloeg niet door en even later stond hij een toren tegen een pion achter. Dat was teveel van het goede waarna hij de partij verloor. Arie Ymker sloeg in het begin van zijn partij met zijn loper een pion op f7 die niet werd teruggeslagen, zette zijn tegenstander hiermee schaak waardoor de koning niet meer kon rokeren en waardoor zijn tegenstander een verzwakte koningstelling kreeg. Dit voordeel werd uit handen gegeven door het verlies van een kwaliteit. Hoewel hij wel een wat actievere stelling had, stond hij qua materiaal op dat moment wel achter. Hij won later nog een kwaliteit terug. Hoe het verder ging heeft uw verslaggever niet kunnen zien door ontwikkelingen in zijn eigen partij maar uiteindelijk heeft Arie zijn partij verloren. Hiermee was de tussenstand 3-3 en hing het eindresultaat van de twee resulterende partijen af. Christiaan bezorgde zijn tegenstander een dubbelpion in zijn koningsstelling. Dit kleine voordeel kon hij niet verder uitbouwen. De tegenstander had het initiatief maar Christiaan had in het centrum een blok beton gezet waar niet doorheen te komen was. Na afruil van vele stukken en pionnen resteerde een eindspel waarin beide spelers een toren, loper en 3 verbonden pionnen hadden. Remise was een logische uitslag. Tenslotte de partij van Dirk Molenaar. In een rustig opgezette partij verbruikten beide spelers veel tijd op zoek naar een voordeeltje. Dat voordeeltje kwam voor Dirk omdat hij de sterke witte loper van zijn tegenstander kon afruilen tegen een paard waarna zijn witte loper sterk werd. Na dameruil zat z’n tegenstander met een dubbele g-pion opgescheept. Dirk won een pion die zijn tegenstander niet terug mocht slaan omdat hij anders een stuk zou verliezen. Stukje bij beetje werd het voordeel voor Dirk groter: er werden wat stukken geruild, hij won nog een pion en bezette met z’n toren de open d-lijn. Beide spelers hadden nog zeer weinig tijd. Dirk verloor een kwaliteit wat achteraf niet eens zo verkeerd uitpakte. De pionnenmeerderheid gaf de doorslag: een pion promoveerde tot dame, met deze dame was het een koud kunstje om de vis op het droge te halen en werd de partij gewonnen. De eindstand kwam hiermee op een 4½-3½ overwinning waarmee we in de laatste ronde afscheid hebben genomen van de laatste plaats.