Op donderdagavond 15 mei stond voor het tweede team de laatste wedstrijd van het seizoen op het programma. Nadat in de vorige ronde van koploper Barendrecht/IJsselmonde was gewonnen, staan we in matchpunten gelijk met hen. Wel hebben we twee bordpunten minder zodat we wisten wat ons te doen stond om de kansen op een kampioenschap in leven te houden: winnen en dan nog het liefst met grote cijfers. Op het programma stond een uitwedstrijd tegen het tweede team van Hoeksche Waard. Even op de kaart gekeken, de reis ging dit keer helemaal naar Numansdorp. Bij de voorbereiding op deze ‘finale’ was niets aan het toeval overgelaten: het team was ruim van te voren geïnformeerd, aan de chauffeurs was het adres doorgegeven, het tijdstip van vertrek was ruim genomen. Niets stond een vlekkeloze reis en daarmee een tijdig begin van de wedstrijd in de weg. Tot zover de bedachte voorbereiding. De werkelijkheid was iets anders….

Het ging al mis met het verzamelen voor vertrek: een speler dacht dat we een kwartier later hadden afgesproken waardoor er wat vertraging was. Een volgend teamlid was de wedstrijd ‘gewoon’ vergeten. Over voorbereiding gesproken… Tja, wat doe je dan: bellen natuurlijk. Geen gehoor. Mmm, moeten we dan een ander teamlid op het laatste moment vragen om mee te spelen? Dat zal niet meevallen, als hij überhaupt al zou kunnen dan duurt het nog minstens een kwartier voordat hij aanwezig zou zijn om te vertrekken. Nog maar weer eens contact opgenomen. Hij was ondertussen thuisgekomen, ging in hoog tempo z’n avondeten nuttigen en kon opgehaald worden zodat we dan eindelijk konden vertrekken. Geen files of verdere vertraging zodat we vlot konden doorrijden en vlak voordat de wedstrijd zou beginnen aankwamen. Om er daar achter te komen dat de enige speler die rechtstreeks naar Numansdorp zou rijden er nog niet was. Ook nu weer gebeld en ook nu geen contact met de speler. De wedstrijd moest nu dan wel beginnen maar wel met een speler minder zonder te weten wat er aan de hand was. Dan speel je niet lekker: tijdens de wedstrijd werd er nog een keer gebeld en regelmatig gekeken naar de ingang of het betreffende teamlid toch zou komen. Uiteindelijk, na een minuut of 25 kwam hij dan gelukkig binnen en meldde doodleuk dat hij wat later was omdat hij de speellocatie niet kon vinden. Gelukkig was hij er en kon ook zijn partij beginnen, zij het met behoorlijk minder tijd. Kort hierna kwam al snel de eerste beslissing. Remco de Zwart zijn partij ging naar eigen zeggen gewoon slecht, de stukken konden al snel weer terug in de doos. Zijn partij leverde een nederlaag op. Kevin Bakker kwam snel en toch weer moeizaam uit de opening. Met de witte stukken was er een gelijkopgaande stelling en met wat lichte dreiging gaf zwart plotseling een pion weg. Echter was dit nog niet overtuigend genoeg om de partij binnen te hengelen en leken beide spelers af te stevenen op een remise. Na pionnenruil kon Kevin door een listig schaakje toch een paard winnen en daarmee gelijk de partij. Wim Heemskerk pakte veel ruimte in de opening. Zijn tegenstander speelde wat passief. Toen zijn tegenstander zijn loper voor het paard op f3 ruilde koos Wim om met zijn pion terug te pakken zodat de g-lijn open was voor een toren aanval. Net toen zijn tegenstander de aanval op de g-lijn onschadelijk gemaakt had zette Wim een nieuwe torenaanval in op de 7e rang. Zijn tegenstander verloor hierdoor een paard in de penning en even later de partij. In de partij van Arno Luinenburg kwam een Ponziani opening op het bord. Zwart speelde solide waardoor Arno het centrum afsloot. Arno rokeerde niet en startte een koningsaanval. Na 24 zetten verloor zijn tegenstander materiaal en gaf hij op. Tom Geldof zijn partij begon met een Siciliaanse opening. Na een aantal zetten kon hij wat druk gaan uitvoeren omdat de tegenstander een aantal passieve zetten had gemaakt, zo kon Tom de koningstelling onder druk gaan zetten wat uiteindelijk leidde tot een positie met rokades aan verschillende kanten. Zet voor zet kon Tom zijn inmiddels opgebouwde overwicht langzaam uitbouwen wat leidde tot afruil van de koningin en 2 torens. Dat zorgde ervoor dat hij 5 pionnen zou overhouden en zijn tegenstander 2 pionnen met één loper van dezelfde kleur nog op het bord. Toen hij zich dit realiseerde gaf hij op wat een winstpartij opleverde. Tussenstand na vijf partijen: een 4-1 voorsprong. Qua stand lagen we op schema voor de gewenste ruime overwinning. Een blik op de partijen die nog bezig waren leverde wat minder optimisme op: zowel Christiaan Noordland en Dirk Molenaar stonden slecht en in de partij van Arie Ymker kon het nog alle kanten opgaan. Goede raad is duur… Moest Arie remise aanbieden om in ieder geval de teamoverwinning veilig te stellen? Dirk Molenaar zag ondertussen een aanval op zijn koningstelling en zijn toren ineen over het hoofd wat hem de toren kostte tegen een pion. Hij speelde nog wel door, probeerde wat trucs maar z’n tegenstander speelde dit voordeel vakkundig uit en won de partij. In de partij van Arie Ymker stond het constant gelijk. In het begin stond hij tijdelijk een pion voor, maar die was niet houdbaar. Arie probeerde door te breken omdat hij veel van zijn stukken richting zijn koning kon richten. Maar die aanval was niet beslissend en Arie nam remise aan om de wedstrijd voor het team te winnen. Christiaan Noorland kwam op bord met zwart goed uit de opening. Met pionwinst in het begin was het rustig spelen naar het eindspel. Totdat na een verkeerde zet de winst leek weg te zijn. Maar na een onreglementaire zet van de tegenstander was het direct uit en was het punt binnen.

De uitslag kwam hiermee op een 5½-2½ overwinning. Of het genoeg is voor het kampioenschap? Concurrent Barendrecht/IJsselmonde weet wat hun te doen staat: ze hoeven hun wedstrijd ‘alleen maar’ te winnen. Voor even mogen we genieten van de koppositie en mogelijk zelfs meer…

In de finalepoule was er één wedstrijd. Wouter Vroegindeweij nam het op tegen Ron Droog. Wouter verraste Ron in de opening door kort te rokeren in plaats van lange rokade. Wouter zat lange tijd in zijn voorbereiding, kon een opgeschoven h4-pion winnen en na een penning zag Ron geen oplossing meer en was het punt voor Wouter.

Stand in de finalepoule:

1. Wouter en Martijn 3 uit 3

3. Maarten 2 uit 3

4. Marcel 2 uit 4

5. Ron 1 uit 3

6. André 0 uit 5

In de Onderlinge Competitie was er ook één wedstrijd. Riccardo Scotta nam het met de witte stukken op tegen Hans Geerling. Hans kon een stuk pennen en vervolgens de partij naar winst leiden.