Afgelopen vrijdag speelde het viertal van Moerkapelle hun op één na laatste wedstrijd van het seizoen. Tegenstander was koploper RSR Ivoren Toren wat bij winst kampioen zou worden. Moerkapelle had ook nog een theoretische kans om kampioen te worden maar dan moesten de twee resterende wedstrijden allebei gewonnen worden, en ook nog met grote cijfers. Het zat er niet in: er werd met maar liefst 4 -0 verloren waardoor het viertal van RSR Ivoren Toren met nog één ronde te gaan de terechte kampioen is geworden. Hoe heeft het gebeuren? Arie Ymker was als eerste klaar. Met de witte stukken kreeg hij een onbekende opening waarin hij niet de goede zetten speelde als antwoord op de opening. Hij kon al snel niet meer rokeren en kreeg een zeer open koningstelling met een dubbelpion. Nadat er ook nog een vorkje over het hoofd werd gezien raakte Arie een stuk kwijt. Langzaam maar zeker werd hij in de verdrukking gedrongen en verloor hij omdat hij mat werd gezet. Ook Remco verloor zijn partij. Naar eigen zeggen liep het middenspel niet lekker maar op dat moment stond hij zeker niet slechter. Een foutje van Remco werd wel een erg duur foutje: hij werd gelijk mat gezet. Henk Doornhein speelde met de witte stukken. Met een tegenovergestelde rokade was het maar de vraag welke koningsstelling het eerst onder vuur zou komen te liggen. Henk had een sterke pionnenstelling en kwam een pion voor. Zijn dame kwam hierdoor wel bijna ingesloten te staan. Hierna won Henk nog een pion. Helaas overzag hij een vorkje tussen een koning en zijn toren en kon hierdoor gelijk opgeven. In de laatste partij speelde Dirk Molenaar met de zwarte stukken. Zijn tegenstander verkreeg een sterk centrum en wist vandaaruit de koningstelling van Dirk onder handen te nemen. Dirk stond hiermee met de rug tegen de muur en moest uiterst secuur verdedigen. Hoewel Dirk een pion voorkwam en de beschikking had over twee vrijpionnen op de damevleugel, kreeg hij geen tijd om aan een pionnenopmars te beginnen. Hij moest al zijn tijd steken in de verdediging van zijn koning. Dit kostte veel tijd. Zoveel tijd dat Dirk in tijdnood kwam en hierdoor een schijnoffer van zijn tegenstander verkeerd beoordeelde: hij verloor een toren en kon gelijk opgeven. De tegenstander toog weer terug naar het Rotterdamse alwaar er in het eigen clubgebouw ongetwijfeld een feestje werd gevierd na het verdiende kampioenschap.

In de viertallencompetitie speelde Moerkapelle alweer de vierde wedstrijd van het seizoen. Tegenstander was, net als in de vorige ronde, het Capelse CSV maar dan in een uitwedstrijd. Met de goede herinnering aan de grote overwinning in de vorige wedstrijd werd de reis aangevangen om in Capelle de speellocatie op te zoeken. Dat bleek een locatie te zijn waar de temperatuur behoorlijk opgestookt werd om de bewoners van hetzelfde pand te verwarmen. Toen bleek dat we de locatie ook nog eens niet konden verlaten zonder de juiste code in te toetsen brak het zweet ons wel uit. We werden welkom geheten door de wedstrijdleider waarbij hij ons alvast waarschuwde dat het niet zo’n wedstrijd zou worden als in de vorige ronde. Een gewaarschuwd team telt voor twee dus we gingen er eens goed voor zitten. Waar in de vorige ronde nog twee zeer jeugdige tegenstanders tegenover ons plaatsnamen waren deze nu nergens te bekennen. Had het soms met de resultaten in de vorige ronde te maken? Hopelijk niet, want het spreekwoord luidt niet voor niets: wie de jeugd heeft….. Ook Moerkapelle heeft een paar jeugdige spelers. Deze gaven net als in de vorige ronde het goede voorbeeld door als eerste hun partij te winnen. Arie Ymker speelde met de zwarte stukken tegen een tegenstander die een lange rokade op het bord toverde. De tegenstander van Arie liep nogal eens weg. Om ruggespraak te houden over z’n partij? Nee, hij bleek ook nog eens de bar te bemannen. Arie bleef rustig zitten en liet zich hierdoor niet afleiden. Hij kwam al snel een kwaliteit voor. De materiele voorsprong werd geleidelijk uitgebouwd. Toen de dames van het bord verdwenen was er voor z’n tegenstander weinig mogelijk tot weerstand waardoor Arie het punt binnen kon halen. Ook Remco speelde een puike partij. Zijn tegenstander speelde met een gesloten verdediging. Met de witte stukken bouwde Remco rustig aan een actieve stelling waarbij hij de druk op de tegenstander opvoerde. De tegenstander probeerde onder de druk uit te komen door een pion in z’n koningstelling op te spelen maar dat bood weinig soelaas. Nadat Remco met zijn toren een penning op de dame en koning van z’n tegenstander plaatste, was het pleit snel beslecht en het tweede punt een feit. Het derde punt werd behaald door Dirk Molenaar. In het middenspel kon hij profiteren van een paar mindere zetten van zijn tegenstander en won een pion. Dirk kreeg hierdoor de open d-lijn onder controle. Toen Dirk met zijn toren ook nog eens op de zevende rij verscheen, won hij nog een paar pionnen. De stelling werd rustig uitgebouwd waarna het derde punt en daarmee de overwinning een feit was. Het slotwoord was, net als in de eerste partij tegen CSV, voor Henk Doornhein. Ook hij rokeerde niet. De pionnenstelling schoof in elkaar zodat op de damevleugel voor beiden niets te beginnen was. Dan maar op de koningsvleugel. Henk deed dit beter dan zijn tegenstander en kwam een paard voor. Toen hij zijn torens verdubbelde op de open lijn, stond hij gewonnen. In een alles of niets poging offerde zijn tegenstander een stuk in de hoop op tegenspel. Hij overzag echter dat zijn koning ongedekt stond. Henk maakte hier listig gebruik van wist zijn tegenstander mat te zetten. Hiermee kwam de eindstand op 4-0 in het voordeel van Moerkapelle.

In de derde ronde van de viertallencompetitie heeft Moerkapelle de eerste overwinning te pakken: in de thuiswedstrijd tegen het CSV uit Capelle werd een afgetekende 3½ – ½ overwinning behaald. De twee jeugdige spelers van Moerkapelle hierbij een belangrijke rol gespeeld door allebei hun partij in een overwinning om te zetten. Het startsein voor de overwinning werd gegeven door Remco de Zwart. Zijn, eveneens jeugdige, tegenstander stuurde enthousiast één voor één de pionnen ten strijde. Remco speelde met de zwarte stukken een gedegen partij waarbij hij wel raad wist met de onsamenhangende pionnenstelling van de tegenstander. De koningstelling van Remco’s tegenstander kwam onder vuur te liggen waarbij ook de pionnen van z’n koningstelling sneuvelden. Om mat te voorkomen moest Remco’s tegenstander z’n dame offeren. De grote materiele voorsprong werd nog verder uitgebouwd waarna Remco de koning van zijn tegenstander mat zette. Dit goede voorbeeld werd gevolgd door Arie Ymker. Hij kreeg met de witte stukken al in de opening een lastige penning te verwerken maar loste dit goed op. Met prima spel wist hij het initiatief te nemen en in de aanval te gaan. Hij wist de verdediging van zijn tegenstander binnen te dringen en materiaal te winnen. Pas toen begon zijn tot dan toe snel spelende tegenstander flink na te denken. Hoewel Arie beter stond wist zijn tegenstander toch in de tegenaanval te gaan. Met een pion kwam zijn tegenstander tot op de tweede rij. Verder liet Arie het niet komen. Toen het gevaar geneutraliseerd was, kon Arie weer in de aanval gaan. Hierbij gaf de materiele voorsprong van Arie de doorslag. Het punt werd binnengehaald waardoor Moerkapelle op een 2-0 voorsprong kwam. Het derde punt werd binnengehaald door Dirk Molenaar. Met de zwarte stukken werd langzaam aan een betere stelling gebouwd waarmee een kwaliteit gewonnen werd. De tegenstander werd met twee keer een dubbele pion opgezadeld waardoor zijn stelling werd verzwakt. Na het ruilen van wat stukken gaf de kwaliteit voorsprong de doorslag. Er werd een pion gewonnen waardoor Dirk de beschikking kreeg over een vrijpion. Deze begon vervolgens aan een opmars. Met de zwarte toren kon Dirk de witte koning bij de vrijpion weghouden. Met zijn loper moest Dirk zijn tegenstander de vrijpion in de gaten houden. Toen Dirk met zijn koning nog een pion wegsnoepte, hield zijn tegenstander het voor gezien en gaf zich gewonnen. Hiermee kwam de stand op 3-0 en was de eerste overwinning een feit. Henk Doornhein was als laatste nog bezig met zijn partij. Met de witte stukken wist hij zwart een zwakke dubbelpion te bezorgen. Beide spelers rokeerden niet waardoor hun koning in het centrum stond en er een toren buitenspel stond. Hoewel er wel druk werd uitgeoefend op de dubbelpion, kon deze toch verdedigd worden. Met nog veel materiaal op het bord werd tot remise besloten. Hiermee kwam de eindstand op 3½ – ½ in het voordeel van Moerkapelle.

De schakers van de viertallen van Moerkapelle speelde afgelopen vrijdag hun tweede wedstrijd in de viertallencompetitie. Wederom een uitwedstrijd in Rotterdam, nu tegen RSR Ivoren Toren. Nadat we eerst kennis hadden gemaakt met het ‘kentekenparkeren’ togen we naar het Nivon-centrum waar schaakvereniging RSR Ivoren Toren is gehuisvest. Nadat we welkom waren geheten begon de strijd op de vier borden. Remco de Zwart kreeg naar eigen zeggen een opening tegen die hij nog niet eerder had gespeeld. Hij liet zich hierdoor niet van de wijs brengen en speelde z’n eigen spel waarbij er nogal wat pionnen naar voren werden gedirigeerd. Z’n tegenstander kwam hierdoor ietwat gedrukt te staan. Toch was het de tegenstander van Remco die de aanval overnam. Remco overzag een vorkje wat hem een toren tegen een pion kostte. Vrij snel hierna gaf z’n tegenstander een kwaliteit weg waardoor de materiele stand weer in evenwicht was. Langzaam maar zeker kroop de tegenstander van Remco uit z’n schulp en nam de stelling van Remco onder vuur. Stukje bij beetje werd de vooruitgeschoven pionnenstelling uiteengeslagen waardoor er voor Remco geen redden meer aan was en hij op moest geven. Een 1-0 achterstand dus op dat moment. Arie Ymker zou de stand weer gelijk kunnen trekken. Hij speelde met de zwarte stukken een goede partij waarbij hij met degelijk spel twee pionnen voorsprong verkreeg. In een stelling met tegenovergestelde rokade hadden beide spelers een dame, twee torens en een aantal pionnen. De twee pionnen voorsprong van Arie waren twee vrijpionnen die tegelijkertijd z’n koning moesten beschermen. Het bleek erg lastig om de materiele voorsprong te verzilveren. Sterker nog, op een gegeven moment werden de handen geschud en bleek Arie ineens mat te zijn gezet. In plaats van 1-1 werd de tussenstand 2-0. Op dat moment was een gelijkspel het hoogst haalbare, maar dan moesten de overige spelers Henk Doornhein en Dirk Molenaar wel allebei hun partij winnen. Een moeilijke opgave omdat Henk al vanaf het middenspel met de zwarte stukken onder druk kwam te staan. Hij kon ternauwernood een mataanval afslaan. In het vervolg bleef hij gedrukt staan maar hij kon telkens de enige juiste zet vinden welke gedaan moest worden. De tegenstander bleef geduldig zoeken naar een gaatje in de verdediging van Henk en vond dit in de vorm van een pion die werd buitgemaakt. Hierdoor was de samenhang uit de stelling van Henk verdwenen en stortte z’n stelling in. Toen ook z’n koning nog gepend stond en er een stuk verloren zou gaan werd de partij opgegeven waardoor de tussenstand op 3-0 kwam in het voordeel van RSR Ivoren Toren. In de laatste partij won Dirk Molenaar na een rustige openingsopbouw een pion maar de tegenstander had wel goed tegenspel waarbij hij het initiatief overnam en de koningstelling van Dirk onder handen nam. Dirk won even later nog een pion maar dit ging wel ten koste van z’n koningstelling die verzwakt werd door een dubbelpion. Even later verloor wit onnodig een stuk waardoor de materiele voorsprong teniet werd gedaan. De zwarte aanval sloeg echter niet door waarna Dirk langzamerhand het over te nemen door de open d-lijn in handen te krijgen via z’n torens. Beide torens werden vervolgens op de 7e rij gezet waardoor de zwarte koningstelling onder druk kwam te staan. De zwarte dame stond op een verkeerd veld en kon hierdoor geen vervelende schaakjes meer geven of de witte aanval tegenhouden. Beide spelers hadden nog minder dan vijf minuten over. Door de open koningstelling was er geen redden meer aan voor zwart die in hevige tijdnood door z’n vlag ging. De eindstand kwam hiermee op 3-1 voor RSR Ivoren Toren.

Na afwezigheid van een jaar doet het viertal weer mee aan de RSB viertallen competitie. Afgelopen maandag werd daarin de eerste wedstrijd van het seizoen gespeeld, tegenstander was het Rotterdamse Erasmus waartegen een 2-2 gelijkspel werd behaald. Een uitslag waar het lange tijd zeker niet naar uitzag. Debutant Remco de Zwart en Arie Ymker stonden al vrij snel na de opening een stuk achter. Ook Dirk Molenaar kwam een pion achter in een gedrukte stelling. Eigenlijk was Sander Marijt de enige die lekker uit de opening kwam. Een duidelijke nederlaag dreigde. Ondanks de achterstand in materiaal wist Remco nogal wat dreigingen te creëren. Deze werden z’n tegenstander teveel waardoor Remco de overwinning behaalde en de voorsprong voor Moerkapelle een feit was. Een prima resultaat van Remco in z’n debuutwedstrijd. Ondertussen had Sander een stelling waarin hij een sterke loper had die voor behoorlijk wat gevaar zorgde. Helaas moest hij deze in het eindspel ruilen voor een zwak paard. Toch had Sander nog een stelling waarin waar zeker mogelijkheden lagen, zij het dat hij nog maar weinig tijd op de klok had. Er kwam een eindspel op het bord waarin Sander een toren en pion tegenover alleen een toren voor de tegenstander. Toen ook de torens van het bord gingen, bleef de pion van Sander over. Helaas was dit niet voldoende voor de overwinning en moest Sander in remise berusten waardoor de 1½-½ in ons voordeel kwam. Dirk Molenaar kreeg ondertussen steeds meer spel en won z´n pion weer terug. Met de torens op de open c-lijn werd de druk opgevoerd en werd er nog een pion gewonnen. Hierna volgde een grote afruil van stukken en ontstond een toreneindspel met een pion meer voor Dirk. Dit eindspel was nog lastig om te winnen. De tegenstander kon veel lastige schaakjes geven, tevens had Dirk nog maar heel weinig tijd.
Toen drie keer dezelfde stelling dreigde, werd er geen risico genomen en tot remise besloten waardoor de tussenstand op 2-1 kwam in het voordeel van Moerkapelle. We hadden in ieder geval een gelijkspel bereikt. De beslissing hing toen af van Arie. Als het hem zou lukken om minimaal een remise te behalen, zou de overwinning een feit zijn. Helaas zat dat er niet in. Z’n tegenstander won nog een stuk en hoewel Arie toch nog een aanval wist op te zetten, werd de materiële achterstand te groot en moest Arie opgeven. De eindstand kwam hiermee op 2-2.

Afgelopen donderdag speelde het viertal tegen koploper Onesimus. Als met 3-1 zou worden gewonnen, was ons viertal kampioen. De avond begon niet verkeerd. Jan Noorland, die extern al het hele jaar van zich doet spreken, pakte na een complexe partij de winst: 0-1. De overige stellingen waren niet verkeerd. Echter Freek Hofman gaf z’n toren weg en dat helpt niet: 1-1. Teamleider Sander Marijt moest zich vervolgens ook gewonnen geven en met een 2-1 stand was het kampioenschap uit beeld. Christiaan Noorland was hard op weg z’n 100% score te handhaven. Meer tijd en meer materiaal moest dan toch de 2-2 op de borden zetten. Hij werd echter pardoes matgezet. Zo eindigde het seizoen toch een beetje treurig met een 3-1 nederlaag. Wel kan men tevreden terugkijken: een mooie tweede plaats en een paar hele mooie overwinningen.