In de eerste klasse B van de RSB is Moerkapelle 1 in een ‘ratrace’ verwikkeld geraakt met Krimpen aan den IJssel 2. Beide teams hebben 1 keer verloren en de bordpunten worden dus belangrijk. De zesde ronde stond op het programma. Het begon voor ons al een week eerder. Tot nu toe hebben we steeds in de basisopstelling gespeeld en voor vrijdag de 13e (!?) maart waren nu zowel André Nieuwlaat als Maarten Vroegindeweij verhinderd. Dankzij de sportieve medewerking van Onesimus en het feit dat zij door brand op dit moment geen eigen speellokatie hebben, werd er voor de borden 6 (Maarten) en 7 (André) gewoon in Tropica gespeeld. Hierdoor bleef het basisteam intact en zijn er nog steeds geen invallers gebruikt!  Lees verder →

Na twee degradaties op rij speelt Moerkapelle 1 plots in de 1e klasse van de RSB. Dat is lang niet meer voorgekomen. Zeker de volledige onnodige degradatie uit de promotieklasse afgelopen seizoen, moet ongedaan gemaakt worden. Het jaar der wrake is aangebroken. Overigens lag het volledig aan onszelf.
Kortom de eerste klasse en het leuke leek dan weer dat er wat derby’s in het verschiet lagen. Ook dat is lang niet gebeurd. Helaas degradeerde de meest naaste buur (WSV 1) dus dat ging niet lukken. De IJssel en Nieuwerkerk als tegenstander zou kunnen en toch erg leuk zijn. Het werd 1 van de 2, dat is wel een beetje jammer en dan ook nog in de laatste ronde is De IJssel onze opponent.
Dan de eerste ronde, thuis tegen Erasmus 1. Toch eigenlijk gelijk wel een topper. Erasmus schijnt zelfs versterkt te zijn met 2 nieuwe spelers. Kortom een serieuze kluif.
Geconcentreerd ging het team voortvarend uit de startblokken. Teamleider Wouter Vroegindeweij gaf op bord 2 het juiste voorbeeld. In een partij die je eens in de 5 jaar speelt, werd zwart, die voor een scherpe opzet koos, binnen 20 zetten met ondekbaar mat opgezadeld: een lekkere 1-0 voorsprong al vroeg op de avond. Dat geeft het team moed. Dick Bac speelde op 6 ouderwets geconcentreerd een prima partij. Zwart werd langzaam weggeschoven, een pionnetje winst en op het moment dat zwart helemaal vast stond, werd de handdoek in de ring geworpen en werd de voorsprong verdubbeld. Op het laatste bord koos de man in vorm in de interne, André Nieuwlaat, voor een prima opzet: een lekkere drukstelling. Ergens ging het mis, was het omdat z’n schoonzoon jarig was?, maar hij verloor zomaar een pion en het initiatief. Tot onze verrassing werd het remiseaanbod van André echter geaccepteerd en dan weet je bijna zeker dat het wel goed komt. Niet veel later bood Hugo van Elteren, spelend met zwart op bord 3, ook remise aan. Hij had een prima, maar wel gelijke stelling bereikt, dus dat dit voorstel werd aangenomen was gezien de stand op het bord logisch, maar gezien de stand in de wedstrijd wat minder of het moet zijn dat Erasmus vanaf dat moment al de schade aan het beperken was. Met de 3-1 tussenstand zag het er sowieso goed uit. Gerard van Ommeren stond op bord 1 weliswaar verloren, maar daartegenover stonden zeer goede stellingen van Maarten Vroegindeweij op bord 5 en Arno Luinenburg op bord 7. Bij Jesse van Elteren kon de stelling nog alle kanten op en zou de tijd wel eens de doorslag kunnen geven. Maarten Vroegindeweij won inderdaad op overtuigende wijze. Wit werd ingesnoerd en met penningen overladen. Dit leidde tot de verovering van een vol stuk. Na even tegenspartelen stond de 4-1 op het scorebord. Niet veel later moest Gerard zich gewonnen geven. Hij werd met zwart vanaf de opening onder druk gezet en dat resulteerde uiteindelijk in 3 verbonden vrijpionnen op de damevleugel. Zelfs voor onze eindspelspecialist is dat teveel van het goede. Arno Luinenburg schaakte zoals we dat van hem gewend zijn: onorthodox en met initiatief. Hij deed dat dit keer heel nauwkeurig en er werden na verloop van tijd twee pionnen buitgemaakt. Het kostte zijn tegenstander zoveel bedenktijd dat hij in verloren stelling door z’n tijd ging. Yes, de overwinning is binnen: 5-2. Dan nog Jesse van Elteren op bord 4. In een lang gesloten stelling, kreeg zijn tegenstander met zwart in het centrum twee pionnen op de 4e rij. Dat zag er imposant uit. Ook de lichte tijdvoorsprong van Jesse verschrompelde langzaam. Uiteindelijk speelde Jesse en ook zijn tegenstander het in lichte tijdnood prima en solide. Jesse gaf een kwaliteit tegen een pion extra maar hierdoor werden de gevaarlijke centrumpionnen wel onschadelijk gemaakt. Met beide nog zo’n 3½ minuut op de klok werd tot remise besloten. Het was voor het eindresultaat toch niet meer van belang en het zou jammer zijn als je een hele schaakavond in een onbedachtzaam moment weg blundert. Eindstand 5½-2½, een duidelijke overwinning.
Wat mij als teamleider vooral deugd doet is dat de laatste 4 borden het verschil hebben gemaakt. Mooi dat onze sterkte in de breedte zich uitbetaalt. Ook richting het vurig gewenste kampioenschap is dit een prima begin.

Het is echt waar. Helemaal in lijn met de laatste wedstrijden, verliest Moerkapelle 1 op 9 april van het al gedegradeerde Sliedrecht 2. Kansloos? Opnieuw niet, maar het gebeurde weer. Een overwinning was voldoende geweest voor handhaving.
Soms zijn de wonderen de wereld nog niet uit. Of miraculeuze ontsnappingen. Je leest en hoort er vaak over. Maar wat is nu het tegenovergestelde. Daar moest ik gisteren aan denken toen ik naar huis reed. Een onwezenlijk gevoel. Je hebt wel eens dat het een wedstrijd niet luk of niet meezit, maar de laatste 3 wedstrijden bijna over de gehele breedte van teams waar je normaal toch niet van hoeft te verliezen. Maar ja, schaken is een eerlijke sport. Blunder horen erbij. Maar als gewonnen stellingen niet of met grote moeite gewonnen worden terwijl alle mindere stellingen stelselmatig afgestraft worden. Wij pakken onze kansen niet, terwijl wij op onze beurt doen alsof het het hele jaar Sinterklaas is. Conclusie: rampzalig en frustrerend, maar de feiten liegen niet.
Tegen Sliedrecht 2 wint Gerard op zijn Gerards en rommelt Dick zich, naar horen zeggen, met enige moeite en mazzel naar een overwinning. Hugo (de uitzondering dit seizoen) speelt netjes remise. Boudewijn komt er niet doorheen en speelt ook remise. Arno heeft weer eens zo’n tegenstander die met wit alles dichtschuift. Ook niet meer dan remise. En dan de verliespartijen: André staat een pion voor, maar geeft dan zomaar een stuk weg. Bij Maarten is het nog erger. Komt prima uit de opening, maar doet de dame in de aanbieding. Broer Wouter is het ook al helemaal kwijt. Pakt zijn kansen niet, krijgt in tijdnood een speculatief stukoffer tegen dat hij in eerste instantie weet te weerleggen, maar de tijd nekt hem en uiteindelijk gaat ook deze partij verloren. De lezer mist Jesse. Hij was ziek en we dachten in Boudewijn een capabele vervanger te hebben. Daar schijnbaar de regels eens veranderd zijn, bleek hij niet meer te mogen invallen (ik dacht dat hij niet meer in het tweede zou mogen spelen, maar dat was toch al klaar) dus zijn remise werd nog een reglementaire nul. Geluk bij een ongeluk is dat dat uiteindelijk niets uitmaakte. Er werd nu met 5-3 verloren en met 8 matchpunten uit 9 wedstrijden (vorig jaar 7 uit 9 met hetzelfde gevolg in de 3e klasse KNSB) degraderen we gewoon. De wet van Murphy heeft zich bewezen. Kortom: uithuilen en volgend jaar gewoon opnieuw beginnen in de 1e klasse. Het is zoals het is en schaken blijft toch een fascinerend spel.

Maandagavond 17 maart een uitwedstrijd in Dordt. We spelen in een poffertjessalon. Naast die vervelende maandag betekent dat ook nog 10 minuten lopen vanaf de parkeergarage, smalle tafels, maar wel met een overvloed van onnodige stoelen, slecht licht – zeker als ze om het bord staan en commerciële prijzen voor consumpties. Kortom een ideaal scenario voor…
Ik had ook anders kunnen beginnen: Wat is het verschil tussen een team in vorm en een team uit vorm? Juist …3 punten. De nederlaag (5½-2½) was verdiend, laat daar geen misverstand over zijn, maar Moerkapelle had in normale niet van dit team hoeven verliezen. Het gebeurde toch en na een goede start moet Moerkapelle in de laatste ronde ruim van Sliedrecht 2 winnen om degradatie te voorkomen. Samen met Shah Mata (dat zijn indrukwekkende inhaalrace tot stand gebracht zag worden door Fianchetto) staan we op 8 uit 8 en vreemd genoeg gaat 1 van de 2 degraderen. Gelukkig staan we nog wel 1½ bordpunt voor. Maar eerlijk gezegd, met deze vorm is niets een zekerheidje.
Goed naar de wedstrijd en we lopen de partijen dit keer af in bordvolgorde (we stonden zelfs met 5½-½ achter dus spannend is het nooit geweest). Gerard van Ommeren op 1 speelde een stabiele partij. Deze had normaal in remise moet eindigen, maar helaas werd hij geflest in het eindspel. Jesse van Elteren won in de opening al materiaal en speelde dat op vertrouwde manier goed uit. Hugo onttrekt zich als enige nadrukkelijk aan de malaise. Tegen een tegenstander die dit jaar niet nog verloren had (en al zo’n 100 ratingpunten verdiend heeft) speelde hij een strakke partij keurig uit naar winst. Op bord 4 was Wouter Vroegindeweij daar aanvankelijk ook mee bezig. Wit werd langzamerhand weggespeeld. Wit speelde snel (leek maar wat te doen) en Wouter had al diverse keren kunnen profiteren, maar op het moment dat hij toch in tijdnood raakte werd hij verrast door een speculatief kwaliteitsoffer, waarop hij helaas net even verkeerd reageerde. De stelling stortte direct in en opnieuw (tegen Shah Mata speelde een soortgelijk sceenario zich af) was een zure nul het resultaat. Boudewijn Weijermars moest op 5 vanaf het begin direct fors de denktank in. Dat is wellicht het verschil tussen wel en geen spelritme, maar we hadden dat dit seizoen al vaker gezien en meestal eindigde dat wel goed. Nu kwam hij niet verder dan remise. Dick Bac op 6 met zwart leek ook lange tijd gelijk te staan, maar aan het eind resteerde een nul. Arno Luinenburg op bord 7 offerde met wit een pion voor een aanval. Naar eigen zeggen zette hij niet correct voort. Zwart behield het pionnetje en dat was doorslaggevend in het eindspel: ook hier een 0. Tot slot wist André Nieuwlaat het op 8 ook niet beter te doen. Hij kreeg een scherpe aanval over zich heen en moest het onderspit delven. Kortom slechts een half punt uit de laatste 5 borden, dat is wel eens beter geweest.
De laatste ronde op woensdag 9 april zullen we bij Charlois Europoort ons vege lijf tegen het al gedegradeerde maar opgeleefde Sliedrecht 2 moeten redden.